Πλάι στη θάλασσα και δίπλα στα απομεινάρια της Εταιρείας Λιπασμάτων, ο Δήμος μας μετά την εξαίρεση των 86 στρεμμάτων από την πώληση του ΟΛΠ και την παραχώρηση από το κράτος του παράκτιου μετώπου, ξεκίνησε τα έργα διαμόρφωσης του χώρου το 2015 επί δημαρχίας Χρήστου Βρεττάκου και ολοκληρώθηκαν το 2017, δημιουργώντας με ελάχιστα κονδύλια και ίδιες δυνάμεις ένα πρότυπο χώρο περιπάτου και δραστηριοτήτων (πολιτιστικών και αθλητικών) προσφέροντας στους κατοίκους της πόλης αλλά και στους επισκέπτες το αυτονόητό, την πρόσβαση στην θάλασσα σε ένα παραθαλάσσιο δήμο που μέχρι τώρα η θάλασσα ήταν απρόσιτη για τους κατοίκους και ταυτισμένη με την βαριά βιομηχανία και την μόλυνση.
Το 1909 στον ακατοίκητο χώρο δυτικά του λιμανιού του Πειραιά ιδρύθηκε η Ανώνυμη Ελληνική Εταιρείας Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων. Η Εταιρεία είχε ως σκοπό την παραγωγή και εμπορία οξέων, λιπασμάτων και εν γένει χημικών προϊόντων. Μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου η ανάπτυξη της Εταιρείας υπήρξε ραγδαία. Οι 200 αρχικοί εργάτες άγγιζαν τους 2.500 χιλιάδες ενώ τη δεκαετία του 1950 ξεπερνούσαν τις 3.500.
Η λειτουργία της Εταιρείας Λιπασμάτων –της μεγαλύτερης ίσως βιομηχανικής μονάδας στην πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους– εδραίωσε το παράκτιο μέτωπο Πειραιά ως το επίκεντρο της βιομηχανικής ζώνης της πρωτεύουσας και καθόρισε την εξέλιξη του οικισμένου χώρου και της ευρύτερης περιοχής για τα επόμενα 100 χρόνια.
καθώς και εννέα επιπλέον υπηρεσίες στήριξης της παργωγικής διαδικασίας.
Μετά το 1970 εσωτερικά προβλήματα της Εταιρείας, η μείωση της γεωργικής παραγωγής, οι αλλαγές στη φορολόγηση των επιχειρήσεων και το συνολικότερο φαινόμενο της αποβιομηχάνισης της ελληνικής οικονομίας οδήγησαν το εργοστάσιο σε μακροχρόνια κρίση έως το οριστικό κλείσιμό το 1993. Εκατοντάδες εργαζόμενοι έμειναν άνεργοι ενώ και οι εγκαταστάσεις πέρασαν στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος λόγω των χρεών της Εταιρείας. Τα περισσότερα από τα κτίρια αυτά κατεδαφίστηκαν το 2003, αρκετά χρόνια μετά το κλείσιμο της Εταιρείας.
Το Κεντρικό Συμβούλιο Νεώτερων Μνημείων έκρινε διατηρητέες ελάχιστες από τις 109 κτιριακές εγκαταστάσεις της Εταιρείας Λιπασμάτων. Η Μονάδα Ενέργειας, το συγκρότημα του Υαλουργείου με το Σιλό με την καμινάδα, το κτίριο των Σφαγείων, ο Υδατόπυργος και το Ινστιτούτο Χημείας διασώθηκαν καθώς και ο ταινιόδρομος Κράκαρη.